„Motywacja do wygranej jest ważna, lecz motywacja do przygotowania się jest niezbędna”. Słowa Joe Paterna, słynnego trenera futbolu amerykańskiego, przypominają o tym, że motywacja jest podstawą sportowych osiągnięć. Dotyczy ona wszystkich aspektów, ale sportowy tryb życia wymaga szczególnie wiele wyrzeczeń.
Motywacja to wewnętrzna siła napędowa, gotowość do ciężkiej pracy pomimo bólu, zmęczenia czy po prostu nudy. Problem polega na tym, że wiele osób myśli, że jest to coś, co samo na nich spłynie, doda im odwagi i chęci albo wyrwie z lenistwa.
Cały proces motywacyjny przebiega w kilku etapach: wzbudzenie energii, ukierunkowanie działań na cel, selektywność uwagi, organizacja wzorca, kontynuowanie czynności, pobudzenie emocjonalne. To jest teoria, ale jak przekuć to na praktykę? Potrzebujemy motywu i sprowokowania akcji.
Motywacji najlepiej szukać w sobie. Zwłaszcza teraz, kiedy jesteśmy zdani na treningi indywidualne i nie spotykamy się z kolegami z zespołu ani z trenerami. Zastanów się, co sprawiło, że zacząłeś uprawiać sport. Możesz też stworzyć listę powodów, dzięki którym się na to zdecydowałeś albo dlaczego nadal trenujesz. Pomyśl, co w treningu sprawia ci najwięcej radości i kiedy czujesz największą satysfakcję. Jak wygląda (albo jak powinna wyglądać) sytuacja, w której czujesz, że naprawdę lubisz to, co robisz?
Uświadomienie sobie, a nawet spisanie na kartce tych rzeczy podnosi motywację treningową i jest też pomocne podczas nauki wchodzenia w tzw. stan flow. Innym ważnym aspektem jest planowanie nagród, odpowiedni stopień trudności, znalezienie odpowiedniej muzyki albo motywujących cytatów czy umiejętne wyznaczanie celów (ale o tym innym razem). Tymczasem spróbuj zrobić ćwiczenie z załączonego zdjęcia, które pozwala na szersze przyjrzenie się temu, po co to wszystko. I pamiętaj słowa Michaela Jordana: „Zanim coś osiągniesz, musisz czegoś od siebie oczekiwać”.
